Doğruluk duygusu, haklı olmanın verdiği doyum, özsaygı, bizi ayakta tutan ya da ilerleten güçlü güdülerdir sevgili beyefendi.Tersine, insanları bundan yoksun bırakırsanız onları kuduz köpeklere çevirirsiniz.
...hırslı ve bayağı insanlardan daha üste çıkmanız, erdemin artık yalnıza kendisiyle beslendiği en yüce noktaya ulaşmanız anlamına gelir.
Eğer pezevenkler ve hırsızlar her zaman, her yerde mahkum olsa, namuslu insanlar kendilerini daima masum sanırdı...
Beden keyifsiz oldu mu yürek de ölgünleşir...yaşamayı unutuyordum sanırım.Evet, her şey o zaman başladı galiba.
Her insanın temiz hava gibi, kölelere de gereksinimi vardır.
Aramızda kalsın, o halde kölelik, tercihen kölelik kaçınılmaz bir şeydir...Böylece onlar gülümsemeye devam ederler, biz de vicdanımızı rahatlatırız.
...yaşamın yüzeyinde ilerliyordum, sözcüklerin arasında, asla gerçeğin içinde değil...Kendimden başka kimseyi anımsamıyordum asla.
...kimse zevkleri konusunda ikiyüzlü davranmaz.
Onlara iyi bir oyun oynamak, bir tür ceza vermek için kendimi öldürmeyi düşündüğüm gün keşfettim bunu.Ama kimi cezalandırıcaktım?Birkaçı şaşıracak, kimse kendini cezalandırılmış hissetmeyecekti.Böylece anladım ki dostlarım yoktu.
mesele...yargıdan kurtulmaktır....ne kadar küçük olursa olsun, onlara bizi yargılamaları için fırsat vermeyelim!
Kendimde yargılanacak bir yan olduğunu kavradığım andan beri, onlarda da dayanılmaz bir yargılama eğilimi bulunduğunu anladım.Evet eskisi gibi oradaydılar ama gülüyorlardı.
...mutlu olmak için başkalarıyla fazla ilgilenmemek gerekir.
...insanlar yargılanmamak için yargılamaya koşarlar.
...herkes zengin olmaya çalışır.Niçin?...Güç kazanmak için elbette...Zenginlik, henüz aklanma yerine geçmese de elde etmekte daima fayda olan bir ertelemedir.
...çoğu zaman kendimize benzeyen ve zayıf yanımızı paylaşan kimselere açarız içimizi.Demek ki kendimizi düzeltmeyi ya da iyileştirmeyi istemeyiz.
...alçakgönüllülüğün parlamama, küçülmenin galip gelmeme, erdeminse ezmeme yardım ettiğini anladım.
Daha kötüsünü deneyimledim ben, insanların yargısını.
Bir insanı öldürmek için her zaman nedenler vardır.Buna karşın, onun yaşamasını haklı çıkaracak bir şeyi bulmak olanaksızdır.İşte bu yüzden suç daima kendine avukat bulur, masumiyet ise sadece bazen.
Yalan söyleyen kişi bazen bir şeyin içyüzünü, doğru söyleyenden daha iyi ortaya çıkarır.Hakikat, ışık gibi kör eder.Yalansa, tersine, her nesnenin değerini artıran güzel bir alacakaranlıktır.
Kendimi ne kadar suçlarsam, sizi o kadar yargılama hakkına sahibim.
