İnsanları henüz var olmayan bir şeyle korkutarak etkileme tekniği çok eskidir.
Karışıklık zamanlarında mantıklı olanlar geri çekilir ve cesur geri zekalılar kendilerini ortaya atar.
Hiçbir sözcük eylemde bulunmaz, ama bazı sözcükler onları kullanan kişinin bedenini öylesine teşvik eder ki, o kişinin eyleme geçmemesi artık, kendisine başka bir adammış gibi bakmayı başarabilen herhangi bir adam için kabullenemez bir şey, korkakça bir ayıp haline gelir.
Zarların elinden çıkmasından önceki an hissettiği şey "her şeyin değişebileceği" duygusuydu.
-çok daha fazlası çalınmıştı ondan: Hareket olsalılıkları.Tek kelimeyle, istekleri.Artık gerçekleştiremeyeceği niyetleri vardı şimdi.
Ve insanoğlu arzularından ötürü asla aramaktan vazgeçmeyecek.Neyi mi? Ondan çalınmış olanı.
...sadece tekrarlar onları yatıştırabiliyordu, sadece tekrarlar her bireyin ertesi gün uyandığında kendisini yine bir insan olarak bulmasını sağlayabiliyordu.
Demek ki, insan başkalarının dikkatini çekmeyi arzulamıyorsa bu yeterince güçlü olmamasından kaynaklanıyordu.
Doğada utanç yoktur.Hayvanlar yasayı bilir: Güç, güç, güç....İnsanlar doğaya zayıflar tarafından icat edilmiş şeyleri yerleştirmek istiyor...Savaş sırasında yaşamda sadece iki yön vardır: Onlarla ya da onlara karşı.Ölmek istemiyorsan daha güçlü olanın çizmelerini öpersin, işte o kadar.
Bir ulusun felsefesi sıradan nüfusunun ortalama gaddarlıklarıyla ölçülür.
Demokrasi bir grup adamın Gücü kaybetmesinin bir sonucudur.Küresel zayıflığın bir kazancıdır.
Para gerektiğinde demokrat, gerektiğinde diktacıdır...Kendi koyduğu yasalara uyar:Para işte.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder