Kral Lear

Cordelia:Sevgim, bütün sözlerden daha gerçek, daha zengin değil mi?

Soytarı: Rüzgarın estiği yana gülümsemeyi bilmiyorsan, açıkta kalıp şifayı kaparsın...

Gerçek, kulübesinde hapsedilen sadık bir köpektir, o kırbaçla kovalanırken dişi tazı da ocak başına kurulup etrafı kokutur.

Akıllanmadan yaşlanmamalıydın da ondan.

Lear: Baskı altında kalan benliğimiz,

Bedenimizle birlikte sarsınca ruhumuzu

Gerçek kimliğimizi yitiririz.

Lear: Göze iyi görünür kötü kişiler

Daha kötüleri varsa eğer;

En kötü olmamak da

Bir bakıma övgüye değer

Lear: Ama hastalığın büyüğü bulunduğu yerde, küçüğü hissedilmez

Edgar:En acıklı değişim, yüksekteyken, iyiden kötüye olanıdır,
Kötü durumdakiler içinse her değişim iyiye doğrudur.

Gloucester: Yolum kalmadı ki, göze ihtiyacım olsun,
Zaten görebildiğim zamanlar da yolumda tökezledim

Varlık çoğu kez aşırı güven veriyor herkese,

Oysa yokluk, düşkünlük yararlı oluyor bizlere

Lear: Şimdi şu ikisinin yerlerini değiştir,duma duma dum!Kim yargıç, kim hırsız?

Ne kırbaçlayıp duruyorsun o zavallı orospuyu?Kırbaçlayacaksan, kendi sırtını kırbaçla!Onu kırbaçlamana neden olan şeyi, sen onunla yapmak için yanıp tutuşmuyor musun?

----

Eskiden, aşık delikanlılar, aşklarını kanıtlamak için kollarını yaralayıp kanlarını şaraba karıştırılar ve sevdikleri kadınların sağlığına kadeh kaldırırılardı