Sırça Köşk

Buraya hangi hayalin peşine takılarak geldiğimi öğrenince gözlerini yüzüme dikti, hiçbir şey söylemeden, o da aynı hayalleri arayıp bulmak istiyormuş gibi daldı.

Ağaç dediğin bakım ister, masraf ister...Kıymetini bilmeyene nimetini verir mi?Muhacirler iki sene üst üste mahsul alamayınca ya kestiler, ya sattılar...Cahillikle fakirlik bir olmuş, Sultan Süleyman'ın mülkü dağılmış.

Burası eskiden ne idi, şimdi ne oldu!...Ama sebebi var.İncirden, zeytinden ne alırsa burda yer, burda bırakırdı....Çirkince...Cennet gibi yerler virane oldu diye gavurda keramet, Müslümanda kabahat arama!Eskiden buraların sahibi burada yaşar, burada işlerdi.Sen sahipli memleketi sahipsiz eden beylerin yakasına yapış....Şimdi oranın ismi Şirince'dir.

İnsanın içini bir dert kemirmeyince yüzü böyle solar, gözleri böyle dalar mı?

...bunun üzerine halk, beyinsiz, dilsiz, gözsüz kelleleriyle dağılmak üzereyken, aralarında canından bezmiş biri: "Böyle başın da bana lüzumu yok" diyerek, kelleyi fırlatıvermiş...sırça köşke çarpan kelle orada "Şangır" diye koskocaman bir gedik açmış.

"Sakın tepenize bir sırça köşk kurmayınız, günün birinde kurulursa, onun yıkılmaz, devrilmez bir şey olduğunu sanmayın.En heybetlisini tuzla buz etmek için üç beş kelle fırlatmak yeter."

Sabahattin Ali