Tiyatrodaki tüm oyuncular erkekti; kadın rolleri kadrodaki en genç aktörler tarafından canlandırılırdı.İzleyicilerin gerçeklikle ilgili bu ve buna benzer sorunları düşgüçlerinin yardımıyla aştıkları anlaşılıyor.
İnsanın içinden geçenler yüzünden okunabilseydi!
Nerde!Öyle bir sanatımız yok.
Bu beye nasıl güveniyordum,
Ne kuşkusuz bir güvenle.
Yıldızlar kapayın gözlerinizi!Hiçbir ışık sızmasın
İçimdeki derin,karanlık isteklere.
Göz görmesin elin ne yaptığını:
Yine de olsun ama, olsun bu iş,
Gözün bakamayacağı kadar korkunç da olsa.
Dünyayı aldatmak isteyen dünyanın rengine büyünecek.
Bakışın,ellerin, dillerin gülsün;
Yüzünden lekesiz bir çiçek ol,
İçinden zehirli bir yılan.
Yeter,sus artık!Bir insana yaraşan
Her şeyi yapmaya varım.Ondan ötesini yaptım mı,
İnsan olmaktan çıkarım.
Kendini boşuna harcamış olur insan,
Dilediğine erer de sevinç duymazsa.
Yıktığın hayat kendininki olsun daha iyi,
Yıkmakla kazandığın şey kuşkulu bir mutluluksa.
Tacımız tahtımız gereği dalkavuk olacağız,
Yüzümüzü bir maske gibi takacağız yüreğimize,
İçindekini görmesinler diye.
Ama unutma ki bu aşağılık dünyadasın:
Çoğu zaman kötülüğü baş tacı edip,
İyiliği çılgınlık sayan dünyada.
Ne diye güvenirsin öyleyse bu kadınca söze?
Kulaklarınız sakın küsmesin dilime,
Duyabilecekleri en acı sözleri söyledi diye.
Kulağımıza soktukları umudu
Söküp alıyorlar yüreğimizden.
Dövüşmeyeceğim seninle.
-------William Shakespeare
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder