Tutsaklık ölümden zordur...
Ekmeksiz, susuz, havasız yaşayabilirlerdi de karıncalar, umutsuz yaşayamazlardı.
Önce karıncıları on beş, yirmi, kırk, bin parçaya bölmeli, sonra da bu her bölüğü ötekine can düşmanı etmeliydi...
Bir de karıncıları durmadan oyalayacak, düşünmeyi onların elinden alacak birtakım oyuncaklar icat etseler.Karıncaları köleliğe koşullayacak...
Düşünce için bu dünyadaki herşey sonsuzdur.
En baştaki sorun dil..ilk önce dillerini unutup karıncalıktan çıkacaklar...Karıncaların kellerini kesmektense, dillerini kesmek daha doğrudur.
Sultan:"Karıncalar fil gibi yiyemezler..."
...sevginin olduğu yerde bireycilik barınamaz, korku, aşağılama barınamaz...
Umutsuzluk köleliğin anasıdır.
Kıssadan hisse, yeryüzünün bütün karıncaları birleşince.
Yaşar Kemal
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder